SYMPTOMEN
Staartbijten kan aanleiding geven tot een verminderde voederopname, een vertraagde groei, gewichtsverlies, een kwalitatief minder goede karkasconformatie, paralyse (verlamming), pyemie (verspreiding en vermeerdering van ziektekiemen via bloedbanen), sterfte, een verhoogde kans op secundaire infecties, (spinale) abcessen (abcessen in wervelkolom) en opklimmende infecties in het ruggenmerg (Wallgren en Lindahl, 1996; Moinard et al., 2003). Dit laatste fenomeen zorgt ervoor dat vleesvarkens gedeeltelijk of volledig in het slachthuis worden afgekeurd.
Infectieuze trombi bereiken vanuit de geïnfecteerde staart via lymfebanen de lumbale en thoracale wervels waardoor osteomyelitis (ontsteking in bot of beenmerg) kan ontstaan (Huey, 1996). Daarnaast kunnen de longen en in mindere mate de nieren en andere delen van het lichaam geïnfecteerd worden ten gevolge van een pyemie (Fraser en Broom, 1990). Achterhandparalyse is het voornaamste klinische gevolg van een spinaal abces.
Omwille van het feit dat het wettelijk niet toegelaten is om dieren met verlammingsverschijnselen of paralysesymptomen naar het slachthuis te vervoeren, wordt dit probleem bij slachthuisonderzoeken niet of nauwelijks waargenomen en bijgevolg onderschat (Smith en Penny, 1998). Strom (1996) stelde vast dat artritis of gewrichtsontsteking meer voorkomt bij biggen waarbij een ingreep zoals staartcouperen werd uitgevoerd.
Kritas en Morrison (2007) vonden een associatie tussen de graad van staartbijtletsels en de prevalentie van longletsels. Bij de karkassen met erge staartbijtletsels stelde men meer longabcessen en pleuritis vast. Ook omwille van het feit dat klinisch gezonde staarten door het kauwgedrag van de hokgenoten vrij snel een milde inflammatoire reactie (ontsteking) kunnen vertonen, worden het staartbijtprobleem en de gevolgen daarvan onderschat (Simonsen et al., 1991). Kortom, al deze data ondersteunen de hypothese dat staartbijtgedrag leidt tot systemische infecties met interne en externe abcessen tot gevolg. In verschillende studies werden bij staartbijten groeivertragingen geconstateerd, variërend van 33 tot 89 gram per dag (Van Dijk et al., 1984; Elbers et al., 1990)
|
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
Omgevingsverrijking bij varkens om bijtletsels te vermijden
